طراحی الگوی مسکن معاصر روستای توران پشت با ارائه پیشنهاداتی برای بازآفرینی هویت آن

معماری زمانی می‏تواند معنا را در ذهن آدمی ایجاد کند که با شخصیت و خصوصیت فطری انسان همسو باشد. معماری مسکن روستایی به نظر می‏رسد یک معماری زندگی به معنای کامل باشد، زیرا طی قرن‏های متمادی به وجود آماده است. به همین دلیل با بعد انسانی ارتباط تنگاتنگی دارد. معماری روستا نیز به دلیل عجین شدن با انسان، با هویت او مرتبط است. گاهی حتی انسان‏ها نیستند که به یک روستا هویت می‏بخشند بلکه ممکن است یک روستا به دلیل موقعیت جغرافیایی و یا حتی فعالیت خاصی که در آن صورت می‏گیرد معنا بگیرد. معماری حاصل تفکر و روح بشر است. بنابراین، محتوای فکری و روحی انسان طراح و سازنده آن در آن نمایان است. از این رو، قبل از اینکه به معماری روستایی بپردازیم، ضروری است که انسان روستایی را بشناسیم؛ زیرا معماری روستایی را تا همین یکی دو دهه اخیر خود روستائیان طراحی کرده و می‏ساختند. با توجه به این که امروزه اثراتی که شهر بر روستا می گذارد نسبت به قبل پررنگ‏تر شده است، روستاهای امروز ما کم کم آن هویت و درونمایه‏ی خود را از دست می‏دهند و همانند شهرهایمان هویت خود را به فراموشی سپرده‏اند. ساکنین روستاها به معماری شهری روی آورده‏اند. این حرکت هم می‏تواند سازنده و هم مخرب باشد. روستایی که در این پژوهش مورد توجه واقع شده است روستای توران‏پشت در استان یزد می‏باشد. روستای تاریخی توران‏پشت در فاصله 60 کیلومتری جنوب شرق شهرستان تفت در ادامه سلسله جبال شیرکوه واقع است. پشت روستا متصل به کوه و مقابل روستا باز و منتهی به دشت وسیع است؛ روستای توران‏پشت از روستاهای تاریخی، دیدنی و از مناطق آکوتوریسم استان یزد محسوب می شود. شیخ جنید، پیرمراد، بقعه سید گل‏سرخ، چهل دختران و قلعه بزرگ از جمله آثار و اماکن تاریخی این روستاست. سعی بر آن است تا با بازشناسی هویت این روستا و توجه به آنچه که روستا را روستا می کند اثرات مخرب محصولات زندگی شهری را بر معماری مسکن روستایی به حداقل رسانده و آن‏ها را در باز آفرینی هویت فضای کالبدی روستا به کار گرفت